System GPS - część 3

To już trzecia i póki co ostatnia część cyklu informacji o GPS autorstwa Ryszarda Bonieckiego z firmy APEKS z Gdańska. W pierwszej części pisaliśmy, czym w ogóle jest system GPS. W drugiej wyjaśniliśmy podstawowe terminy związane z tematem. Dzisiaj rozwikłanie tajemniczych skrótów STS oraz Stop&Go.

Pomiary względne – statyczne (STS)
Warunki jakie muszą zostać spełnione na stanowisku, aby uzyskać zadowalające wyniki:
1. Odkryty horyzont – brak zasłon w „oknie”
2. Ilość obserwowanych satelitów > 4
3. Minimalne wzniesienie „obserwowanych” satelitów „okno” 15 stopni
4. Wskaźnik GDOP < 8
5. Czas obserwacji > 45 minut przy odbiorniku dwuczęstotliwościowym -
60 min przy jednoczęstotliwościowym.


Lepsze warunki pomiaru, (większa liczba satelitów w „oknie”, korzystniejsza geometria (mniejsza wartość wskaźnika GDOP), wykonywanie obserwacji w porze nocnej pozwalają skrócić czas pomiaru.

Powyższe ustalenia odnoszą się do baz o długości do 20 km.

Niektórzy praktycy stosują zależność 10-15 min + 1 minuta na każdy kilometr długości bazy przy odbiornikach dwuczęstotliwościowych i 10-15 minut + 2 minuty na każdy km bazy dla odbiorników jednoczęstotliwościowych, przy minimum 5 satelitach i odkrytym horyzoncie RapidStatic, FastStatic (Trimble).
1. Wybór stanowisk
2. Połączenie i wybór trybu pracy, uruchomienie zestawów
3. „Zrzut” zaobserwowanych danych do komputera
4. Przeprowadzenie post processingu (ewentualnie wyrównania)
5. Omówienie wyników

Stop&Go (SGS)
Ta technologia zaliczana do grupy pseudo–kinematycznych pozwala na określenie położenia mierzonego punktu z dokładnością kilku cm względem punktu referencyjnego.
Polega na wykonaniu inicjalizacji w pobliżu punktu referencyjnego w okresie 10-15 minut, w czasie, w którym zostanie określona liczba pełnych cykli fazowych, a następnie wykonaniu pomiaru na poszczególnych punktach.

Zaletą tej metody jest jej dokładność i szybkość. Czas postoju na mierzonych punktach jest znacznie krótszy, niż przy metodach statycznych zwykle wystarczają 2 epoki (przy interwale 5 sek. jest to 10 sekund pomiaru na stanowisku). Utrudnieniem są wyższe wymagania co do warunków pomiaru - liczba satelitów, konstelacja, konieczność nieprzerwanego odbioru sygnału z 4 satelitów.


Zaleca się stosowanie odbiorników dwuczęstotliwościowych
Metoda wymaga opracowania w drodze post-processingu.
1. Wybór stanowiska i punktów do pomiaru,
2. Skonfigurowanie odbiorników do pracy w trybie SGS
3. Inicjalizacja
4. Pomiar SGS
5. „Zrzut” zarejestrowanych danych,
6. Postprocessing, omówienie wyników.

Geodeci do rakiet!

W dniach 19-21 sierpnia tego roku w Gdańsku odbyły się XXVII Mistrzostwa Polski Geodetów w tenisie ziemnym o puchar Głównego Geodety Kraju. Honorowy patronat nad imprezą sprawował Prezydent miasta Gdańska. Organizatorem mistrzostw było Stowarzyszenie Geodetów Polskich, oddział w Gdańsku, a swoją obecnością imprezę uświetniła Jolanta Orlińska, główny geodeta kraju. Zawody odbyły się na kortach Lechii Gdańsk na ul. Traugutta 29. Trzeba przyznać, że była to mocno branżowa impreza, gdyż uczestnikami zawodów mogły być tylko osoby związane z geodezją: czynnik geodeci bądź studenci wydziałów geodezyjnych, pracownicy przedsiębiorstw i uczelni lub innych jednostek geodezyjnych, jak również geodeci w stanie spoczynku przebywający na emeryturze czy rencie.
Wyniki zawodów przedstawiają się następująco:
Mistrz Polski – Jacek Piętka (Gdańsk)
Wicemistrz Polski – Oliwier Markiewicz (Sieradz)

Panie
I. Iwona Radzik (Gdańsk)
II. Małgorzata Dargacz (Gdańsk)
III. Anna Szczepaniak (Suwałki)
IV. Anna Baćmaga-Zapalska (Warszawa)

Panowie +55
I. Jacek Piętka (Gdańsk)
II. Waldemar Misztal (Skarżysko Kamienna)
III. Janusz Kwiecień (Bydgoszcz)
IV. Bernard Rinc (Bydgoszcz)

Panowie -55
I. Oliwier Markiewicz (Sieradz)
II. Marek Sobieszek (Warszawa)
III. Kazimierz Mertuszka (Wałbrzych)
IV. Jan Macyszyn (Poznań)

Debel
I. Bogumił Koczot, Kazimierz Mertuszka (Gdańsk/Wałbrzych)
II. Sylwester Markiewicz, Oliwier Markiewicz (Sieradz)
III. Jan Macyszyn, Robert Napierała (Poznań) oraz Wojciech Frankowski, Jacek Piętka (Gdańsk)

Turniej pocieszenia
I. Piotr Lendzion (Gdańsk)
II. Dariusz Szymala (Elbląg)

Nas cieszą wyniki wśród pań, gdyż pierwsze i drugie miejsce zajęły geodetki z firmy APEKS z Gdańska: Iwona Radzik oraz Małgorzata Dargacz. Serdecznie gratulujemy!



A na zdjęciu pamiątkowym nasze Panie stoją jako druga i trzecia od prawej. Jak widać ekipa ekspertów APEKS to nie tylko profesjonaliści w swoim zawodzie, ale również utytułowani sportowcy!

Technologia skanowania laserowego

Dzisiaj głos oddamy utytułowanym ekspertom – o technologii skanowania laserowego mówi Prof. dr hab. inż. Mirosław Żak.

W październiku 2006 roku odbył się w Monachium XXIII Kongres Międzynarodowej Federacji Geodetów FIG (Federation Internationale des Geometres) istniejącej od 1978 roku i grupującej pozarządowe organizacje naukowe i zawodowe z ponad 100 państw, mając przy tym rekomendacje ONZ. Kongresy FIG organizowane są w odstępach 3-4 letnich, stanowiąc każdorazowo podsumowanie światowych osiągnięć i dokonań w geodezji w okresie od poprzedniego Kongresu FIG; każdy z Kongresów bowiem wytycza kierunki działań strategicznych, unifikujących działania twórcze geodetów w skali globalnej. Efektem tego są nowe rozwiązania metodyczne i sprzętowe, demonstrowane zawsze w ramach każdego Kongresu FIG.

W Monachium XXIII Kongresowi FIG towarzyszyła bezprecedensowa impreza sprzęto-metodyczna INTERGEO nazwana największymi w świecie targami w dziedzinie geodezji, geomatyki, geoinformacji i zarządzania powierzchnią. Swe osiągnięcia demonstrowało ponad 500 wystawców! Co najmniej 30% wystawianych podczas INTERGEO instrumentów służyło automatycznej rejestracji obrazu obiektu w jego stanie statycznym lub dynamicznym. Cała technika laserowego skanowania zjawisk dotyczących obiektów badanych rozciąga się na taką rejestrację stanu obiektu, by żmudny pomiar, kiedyś trenowany, dotyczący z konieczności punktów reprezentatywnych, zastąpić kameralnym – o ileż szybszym, sprawniejszym i pełniejszym opracowaniem komputerowym.

Skaning laserowy to obecnie najnowocześniejsza a przy tym wręcz uniwersalna technologia pozyskiwania informacji przestrzennych i to zarówno w zastosowaniu naziemnym jak i lotniczym. W literaturze światowej metoda posiada już swój utrwalony symbol DTM (Digital Terain Model).

W ostatnich latach w Europie zrealizowano (lub jest realizowanych) kilka projektów o zasięgu regionalnym czy krajowym, wykorzystujących lotniczy skaning laserowy. Można tu m.in. wymienić budowę precyzyjnych DTM w Holandii, Belgii i Niemczech. Prace te są zorientowane głównie na planową gospodarkę zasobami wodnymi i budowę systemów przeciwpowodziowych (określenie obszarów zalewowych, prognozowanie przejścia fali powodziowej, ocena retencji, planowanie polderów, ocena projektów inwestycji hydrotechnicznych itd.), ale także na projektowanie i zarządzanie drogami kołowymi, planowanie rozwoju miast, ocenę wpływu inwestycji na środowisko, zagrożenie hałasem itp.

Naziemny skaning laserowy umożliwia wykonywanie pomiaru położenia dowolnie wybranych elementów przestrzeni – teren, maszyny, urządzenia czy inne obiekty znajdujące się w ruchu lub w stanie spoczynku. Rejestracja dotyczy CZASU RZECZYWISTEGO.

Przykładem uniwersalności DTM niech będą niżej opisane zastosowania utylitarne.

Inwentaryzacja obiektów architektonicznych i zabytkowych
Inwentaryzacja ta w połączeniu z fotografią barwną służy do tworzenia dokumentacji w procesie prac konserwatorskich, jak również jest formą uwiecznienia stanu obiektów, zabytków.
• Budynków i pomieszczeń,
• Elewacji i detali architektonicznych,
• Konstrukcji nośnych,
• Stanowisk archeologicznych

Inwentaryzacja obiektów inżynieryjnych
• Mostów i wiaduktów,
• Zapór i obiektów hydrotechnicznych,
• Kominów i chłodni kominowych.

Inwentaryzacja i modelowanie instalacji przemysłowych
• Podstacji energetycznych,
• Stacji bazowych telefonii komórkowej,
• Instalacji chemicznych,
• Węzłów ciepłowniczych.

Inwentaryzacja obiektów ziemnych
• Pomiar objętości hałd i składowisk,
• Inwentaryzacja nasypów i wykopów,
• Monitorowanie przemieszczeń i przyrostów mas ziemnych.